Rellen. Ernstige rellen in Amsterdam, Eindhoven en andere plaatsen. Zelfs toestanden in eigen stad, Gouda. Ze werden vergeleken met de krakersrellen bij de Kroning in Amsterdam, veertig jaar daarvoor.

Ik was toen dienstplichtige en had die dag verlof. In het huis van mijn ouders zag ik de rellende meute met toenemende woede aan. Dat doe je niet! Dit ging niet meer om woningnood, dit was veel primitiever. En fout. Ik vrees dat ik die dag een stuk rechtser in mijn overtuigingen ben geworden.
Sindsdien heb ik mijn portie aan rellen en erger wel langs zien komen, maar daarmee valt in mijn beleving tot weinig te vergelijken. Ook de rellen die de aanleiding voor mijn gedicht vormen heb ik niet zo heftig beleefd. Tegelijk neem ik wat onder zowel de rellen ligt als de reactie erop, een stuk serieuzer. Dat komt door de context, de lockdown. Die doet wat met onszelf. Ik ben dus niet alleen heel scherp op de rellen zelf, maar ook op mijn eigen reactie daarop. In dit gedicht verwoord ik wat ik vind dat mijn eigen reactie zou moeten zijn. Wat doe ik met mijn boosheid, hoe bereik ik degenen die dit doen? En wat zegt het verstand? Meer d>n Nu in de praktijk.