Vorige week kondigde ik aan dat deze week in het teken zou staan van het publiceren van mijn gedichten van het laatste decennium. Dat is inmiddels gebeurd: http://bit.ly/dEY2Q8 Ik hoor niet bij degenen die denken dat een gedicht pas goed is als ie ontoegankelijk is. Het betekent echter ook niet dat gedichten eenvoudig moeten zijn. Deze gedichten zijn het overwegend niet.
Deze week heeft verder in het teken van werk en allerlei financiële activiteiten gestaan. Komende dinsdag krijgt Northedge Opleidingen en audit om te bezien of het in aanmerking komt voor certificering van kort beroepsonderwijs. Ik heb daar allerlei bedenkingen bij, maar wellicht hoort dat bij het ondergaan van een audit. Misschien wel een keer goed om degene te zijn die hem ondergaat.
Hoe dan ook; geen grote weblog dus. Helemaal niets kan ik niet schrijven, maar ik beperk me tot een gevoel en een vraag. Het gevoel heeft te maken met de schietpartij in Alphen a/d Rijn. In de laatste campagne heb ik nog in dat winkelcentrum gefylerd. Een winkelcentrum eerlijk gezegd als zoveel anderen - en juist daarom voelt het waarschijnlijk tegelijk zo onwezenlijk en zo dichtbij als zoiets gebeurd. Een vriend van me die bij politie werkt ging gisteren direct naar Alphen toe. Niet omdat hij daar functioneel wat te doen had, maar omdat hij er voor zijn collega's wilde zijn. Hij hield tegelijk twitter in de gaten en pikte er een tweet uit waarin iemand schreef dat hij het voorbeeld zou van de schutter zou gaan volgen. De man zit inmiddels vast, maar zo merk je hoe kwetsbaar we allemaal zijn voor copieergedrag, tot in het extreme. Deze zondag zitten de kerken vol met redelijk mensen die elkaar ondersteunen en zich tegelijk bijna radeloos afvragen hoe we kunnen voorkomen dat dit vaker gaat gebeuren. We vrezen het antwoord: dat kan niet. Maar misschien kunnen we het gevaar iets minder maken door alert te blijven op de loners in onze wereld en simpelweg door een cultuur van nadenken te stimuleren en copieergedrag te herkennen en te ontmoedigen. Zei hij hoopvol, hoopvol.
Dan een aankondiging, c.q. vraag. Het raakt wel degelijk weer het CDA. In het laatste nummer van CDV (Christen-Democratische Verkenningen) formuleren zowel Donner als Hirsch Ballin en Klink een christen-democratisch antwoord op de vraag hoe een volkspartij om moet gaan met populistische bewegingen.
Alle drie bewonder ik zeer. Alle drie zijn politici die met argumenen en redeneerlijnen komen waar je niet tegen op kan als je alleen maar met wat ideologisch kreten gewapend bent. Ze leveren echt denkwerk. Maar dan wordt het er niet makkelijker op als Hirsch Ballin en Klink op een fundamenteel andere lijn zitten dan Donner. Ik neem een week de tijd, tot mijn volgende weblog, om zelf na te denken over dit verschil van inzicht en mijn positie te bepalen. Wellicht vindt de lezer het de moeite waard mee te denken. Mijn weergave van het verschil van inzicht is deze: Donner stelt: 'de beste manier om een populistische partij te bestrijden is niet door de confrontatie met haar te zoeken, maar door de zorgen van haar kiezers serieus te nemen'. Hirsch Ballin stelt daar tegenover dat populistische partijen zich niet alleen tegen 'de ander' keren, maar ook tegen de instituties van de rechtsstaat. Daar is geen compromis op mogelijk: 'De democratische rechtsstaat is er voor iedereen, of hij is er niet'. Klink stelt dat het populisme ontkent dat rechtsstaat en islam samen kunnen gaan. Zonder hervormingen, ook hervormingen die een brug slaan tussen islam en rechststaat, worden middenpartijen als het CDA gegijzeld door het populisme.
Ga er maar aan staan. Dat lijkt echt op een fundamentele tegenstelling. De komende week probeer ik een manier te vinden om het kennelijk onverenigbare toch bij elkaar te brengen. Als het bij deze mensen niet lukt, bij wie dan wel. Wie mee wil denken is dus welkom.