CONTACT

De drieslag van een incident

27 april 2014
Peter

Wanneer is een incident een incident? Aan het einde van Koningsdag werden wij thuis plotseling geconfronteerd met een man die helemaal in paniek was. Een uur later zou het verhaal eindigen in het water van de Oosthaven, waar hij voor de ogen van veel publiek met moeite uit werd gevist. Einde incident? Of zijn er meer te melden?

Koningsdag is voor ons, net als voorheen Koninginnedag, een dag vol rollen en rituelen. Voor Loes, mijn vrouw, is er de rol van het Oranjemeisje. Daar hoort vooral het ritueel van de vrijmarkt bij en het per se meemaken van zoveel mogelijk Oranjedingetjes. Er is ook haar ritueel om mij er aan te herinneren dat ze op dezelfde dag jarig is als Willem-Alexander en mijn ritueel om daar diep bij te zuchten.
Mijn eigen rol bestaat uit het me met een kan koffie terugtrekken achter mijn bureau voor een dag ongestoord schrijfwerk. Geen onzin aan mijn kop. Mijn ritueel is om luid te zuchten als mijn vrouw dan binnenkomt met een tas vol versleten knuffelbeesten van de rommelmarkt. Een dag vol rollen en rituelen dus, inclusief haar rol van enthousiast liefhebber en mijn rol van verstoorde mopperaar. We laten het lekker botsen met ons beiden. En elk jaar val ik zelf uit mijn rol door toch even de markt op te gaan om sfeer te proeven. Maar dat mag zij niet weten.

Rond 5 uur gisterenmiddag zat ik net weer achter mijn bureau op de 1e verdieping van ons pand. Een verdieping hoger hoorde ik Loes iets roepen, maar ik kon het niet goed verstaan. Pal daarop hoorde ik twee grote klappen. Wat was ze aan het doen? Even rustig, graag, dacht ik, nog in mopperstand. Nog een grote klap, maar het geluid ervan kon ik niet plaatsen, was eerder onder Loes dan erboven. Weer hoorde ik Loes, ze was me aan het roepen. Ik stormde achter mijn bureau weg, maar twijfelde over waar ik naar toe moest gaan. De stem van Loes kwam van boven, de klappen niet. Ik koos ervoor de trap af te stormen naar de achterkant van het pand. Even hoorde en zag ik niets. Toen deed ik de achterdeur open, keek omhoog …
Zijn lange benen waren nat, met een zwarte zweem er overheen. Daarboven een zeer korte broek en een wittig t-shirt met korte mouwen. Ook nat, zwartig. Zijn armen gebaarden vanaf het dak van onze uitbouw naar me toe. Er zat bloed op zijn handen. Maar dat zag ik eigenlijk pas later, want wat direct trok waren zijn ogen: kleine zwarte cirkels in een geschoren hoofd. Met wat bloed op dat hoofd. De man was rond de twintig, ouder niet. En zwaar in paniek: ‘Call the police. Please, call the police’, klonk het, met een Oost-Europees accent. ‘They chase me’.
En dat was precies wat ik deed. Terwijl ik hem door de ramen in de gaten hield, belde ik 112. Ik werd doorverbonden naar de politie en deed snel het verhaal over de man op ons dak. Zei dat hij had gevraagd de politie te bellen. Zei ook dat ik dacht dat hij zwaar geflipt was – terwijl ik nog in die ogen keek  - en bedacht dat ik hem wel wilde helpen, maar niet binnen wilde hebben.

Het volgende moment was hij weg.

Na mijn melding aan de politie snel te hebben afgerond, ging ik de tuin in. We zagen hem niet meer. We zagen wel onze overburen, ontdaan. Daar was hij naar toe gegaan. En naar binnen gegaan. Ook zij waren nu 112 aan het bellen. En nu bleek dat zij hem eerder naar ons toe hebben zien gaan. Hij was uit de smalle gracht geklommen die dwars door de binnenstad loopt (en waarin wij tot vier jaar geleden nog loosden) en ze hadden hem eerst naar ons toe zien gaan.
We hebben rondgekeken, maar zagen hem niet meer. Einde incident.

Iets van een half uur later kwamen politie, brandweer en ambulance onder ons raam door gereden. Wij er op af, met vele anderen. En iets verderop zagen wij hoe hij uit het water werd gehaald en even later op een brancard werd weggereden. Het was een soort feestelijk gebeuren geworden. Camera’s klikten. Iedereen probeerde er achter te komen wat er aan de hand was en dat werd weer gedeeld: hij is in het water gesprongen, hij wilde er niet uit. Agenten werden aangesproken, de brandweerlieden ook. Met de bewoners uit de buurt wisselden we uit. Nadat de man er uit was gehaald ging er nog een brandweerman in duikpak de haven in. Ook spannend. Het was bijna feestelijk, een soort toegift op Koningsdag. Zou dit het nieuws halen?
Ik heb één foto in de pers gezien. Op de site van Omroep West valt te zien hoe een in een deken gehulde ‘verwarde man’ wordt afgevoerd. Dat is het. Incident gesloten.

Terugkijkend is er iets van een drieslag van incidenten te maken.
Het verhaaltje in de pers is het incident in de publieke betekenis. Incidentje, moet ik eigenlijk schrijven. Een statistiek in een stadsgeschiedenis. Door velen dit weekend in onze stad opgemerkt en door velen weer even snel vergeten. Iets om het misschien nog even over te hebben in het verlengde van een mooie dag: heb jij die gek in het water gezien? Klaar.

Dan heb je het incident in de meer private of individuele betekenis. Voor mij en Loes het beeld van die man op het dak. Bedreigd en dreigend tegelijk. Met die ogen. Voor de overburen die man die opeens uit het water kwam en opeens bij hen binnen was. Voor al die anderen die – naar we later hoorden –hun moment van ontmoeting met de man hadden, ook iets wat ze waarschijnlijk nog wel even op het netvlies houden.
En voor de man zelf? Hoe zal die weer bij zinnen komen? Wat heeft hij gedacht toen hij – want dat was het geluid dat ik hoorde – bij ons op ramen en deur stond te bonken? Geen idee. We zullen het niet weten, al vermoeden we des te meer.
Vandaag ontdekten we het bloed van zijn handen op verschillende ramen. Dat klinkt dramatisch, maar we hebben het gewoon schoongemaakt. Minder terloops, maar ook voor ons: einde incident.

Het contrast tussen dit incident en de zonnige Koningsdag ervoor lijkt groot. Voor de politie was er voor zover wij weten verder geen ander  incident te melden. Zoals dat heet; een incidentloze dag.
Maar nu besef ik: die incidenten waren er wel degelijk. Loes en ik maakten ze. Uit niets. Over niets. Over knuffelbeesten, over Oranjegedoe. Via onze rolletjes en rituelen maakten we zoals elk jaar die kleine incidenten tussen ons beide. En waarom? Om zo te spelen met het gewone van een licht belachelijke dag, Koningsdag. Er kleine vonken van af te slaan en zo de dag nog lichter maken dan hij al is. Onze zelfgemaakte incidentjes maakten het prettig normale van de dag nog beter voelbaar.

Volgend jaar zullen we elkaar ongetwijfeld herinneren aan ‘het’ incident en even terugdenken aan die man, die ogen. Maar daaromheen zullen we weer ons eigen incidenten maken. Dat hoort zo, bij ons, op Koningsdag.

Peter Noordhoek

Ook gepubliceerd in Opiniestukken 29 april 2014.

Northedge

info@northedge.nl
 Copyright © 2020 -  All Rights Reserved
BTW nummer Northedge B.V.: 8192.31.472.B.01
KvK nr. Northedge B.V.: 29048758 Rotterdam
menu-circlecross-circle linkedin facebook pinterest youtube rss twitter instagram facebook-blank rss-blank linkedin-blank pinterest youtube twitter instagram