Op LinkedIn komt nu een reeks van testimonia langs met uitspraken over hoe zij Henri Bontenbal hebben leren kennen. Ik heb dat wat aan me voorbij laten gaan, ook omdat het om persoonlijke contacten gaat, maar in de context van een campagne die de laatste dagen ingaat, heb ik wel wat toe te voegen.
Bijvoorbeeld over een mailwisseling die ik met hem had over geloven en niet-geloven. Hij kwam net uit een retraite in een klooster en ik had net weer eens iets geschreven. Henri is gelovig, maar ontkent de twijfel niet. Ik ben niet-gelovig, maar ontken de waarde van het religieuze niet. In de mooie maildiscussie konden we elkaar natuurlijk niet helemaal overtuigen, maar kwamen we wel dichtbij. Dat was voor mij mede zo waardevol, omdat ik bij hem eindelijk voel dat de partij niet meer de partij is van en voor christenen, maar voor iedereen die de beginselen onderschrijft - en het zijn die beginselen waar ik meer dan veertig jaar geleden voor tekende. Ik ervaar het dan ook als heel cru dat hij nu in een situatie terecht is gekomen waarin het lijkt alsof hij een reconstructie van het oude CDA bezig is. Juist niet, dus.
Heb ik iets over het hoofd gezien? Snel zijn boek er weer bijgeplakt, en zoals ik al vermoede, is er niets over artikel 23 in zijn boek te lezen. Nergens proefde ik een wens om oude structuren en machtsposities te doen herrijzen. Het is juist 'Het kan anders' wat de klok slaat. Wat ik wel zie, is dat hij een uitspraak van zichzelf heeft genegeerd: 'De moraal gaat boven de procedure' (p. 71). Die wijsheid hanteerde hij niet bij Nieuwsuur. Hoe dat kan, als je zo goed hebt nagedacht over alles? Perfectionisme denk ik. De vloek van het schrijven van een te lang boek en dan denken dat je alles hebt doordacht - om dan toch niet direct een antwoord te hebben op een stukje geschiedenis van je partij waar je niet bij stil hebt gestaan. Wat zal hij zichzelf op z'n donder hebben gegeven.
Ik heb het ook later nog met hem over zijn boek gehad. Dat was in een wat langer gesprek half mei. Toen was hij naar hij zei bijna halverwege. Een week later viel het kabinet. Toch lag er twee maanden later de tekst van een heel boek, inclusief voetnoten en naar ik weet echt zelf geschreven. Waanzinnig. Voor mij had dat niet gehoeven. Beter had hij zijn vakantie gebruikt om nog wat te ontspannen. Maar zo zit hij niet in elkaar. Waar ik maar mee wil zeggen dat we hier met een uitzonderlijk iemand te maken hebben. Zijn perfectionisme zit hem nog in de weg, maar niemand in het publiek domein komt in de buurt van zijn talent. Ook nu kan hij het hoogste ambt al aan, maar hoe dan ook gaat hij doorgroeien naar iets bijzonders. Voor mij een man, een mens die te vertrouwen is.
(Peter Noordhoek op 25 oktober 2025, overgenomen uit LinkedIn.)
