Dit weekend geen uitgebreide geschreven blog. Ik ben de laatste hand aan het leggen aan mijn manuscript 'branchebrede kwaliteit' en dat geeft al genoeg schrijfdruk. Natuurlijk kan ik het niet laten om even terug te kijken op de algemene politieke beschouwingen van deze week, maar dan wordt het tijd voor het gesproken woorden. In een videoblog geef ik via het gesproken woord een laatste introductie op de bijzondere bijeenkomst van donderdag 29 september a.s., onder de inmiddels bekende titel (ze spraken er zelfs tijdens de beschouwingen over ..): is het glas half leeg of half vol? [download id="0"]
In de videoblog wordt de kijker nog een keer ingeleid in de thematiek van de bijeenkomst - en als het goed is warmgemaakt om deel te nemen. En dat laatste lege glas? Wat is daar de betekenis van? Dat mag u de 29e horen - en aan het einde van de bijenkomst wordt dat glas echt wel gevuld.
httpvh://www.youtube.com/watch?v=jQPWN2GvYrw
Over die beschouwingen. Voor zover ik tijd had om het te bekijken, vond ik het doorgaans een hoog niveau hebben. Ook ik ben een liefhebber van de Britse debattraditie, maar ik betwijfel of het beleid daar dieper en grondiger wordt besproken dan afgelopen week in Den Haag. Laten we dus niet te somber zijn. Onze parlementaire traditie kan tegen een stootje.
Tegelijk kwam alles natuurlijk in het teken te staan van de Wilderiaanse woordenwisselingen. Ik kan me zo voorstellen dat Wilders en zijn fractie enorm veel plezier hebben gehad bij het uitdenken van het ordevoorstel bij het begin van de beschouwingen: de SP zou het woord moeten voeren, want dat is de grootste oppositiepartij nu de PvdA gewoon een gedoogpartner is geworden. Prachtig gevonden, moeten ze in de fractie hebben gedacht. Een mooi huwelijk van parlementaire procedurekennis, coalitietactiek en communicatiekracht. Door de aanval wordt de aandacht afgeleid van de eigen gedoogrol richting dit kabinet en Wilders blijft degene die als enige doet wat elke communicatiedeskundige zegt dat je bij massamedia moet doen: communiceren op het niveau van mavo 3. Er moet veel voorpret zijn geweest in de fractie.
Er zal door hemzelf en zijn fractiegenoten toch met gemengde gevoelens terug zijn gekeken op dat ordevoorstel en het vervolg in de twe dagen daarna. Het netto-effect is dat hij zichzelf terugwerpt op zijn eigen achterban. Voorlopig kan hij het schudden om als een betrouwbare partner te worden gezien voor welk toekomstig kabinet dan ook en volgens mij blijft dat zijn ultieme doel. Wat nu? Hopen op een Eurocrisis? Dat zou inderdaad nog een keerpunt voor de PVV kunnen betekenen, maar als ik lees hoe breed de afkeer van zijn optreden is onder alles wat geen uitgesproken aanhanger van de PVV is, dan denk ik dat de kans daarop deze week ook een stuk kleiner is geworden. Er hoort nog iets bij. Het grote publiek is deze week als het ware verder opgevoed in de tactiek van Wilders. Van alle kanten is zijn methode toegelicht. Zelfs het verassende wordt zo voorspelbaar. Wat valt er nu nog te bedenken?
De andere 'wildcard' is de PvdA. Ik hoor niet bij degenen die lacherig doen over Cohen. Buiten de dogfights met Wilders was zijn inbreng inhoudelijk gewoon aan de maat en zelfs in het conflict met Wilders, met name toen Rutte geen ander antwoord had op het 'doe normaal man' dan het zelf nog eens te herhalen, was hij het die verwoorde wat iedereen dacht: dat laat je je als premier niet aanleunen. Tegelijk is het ook niet de doorbraak geworden waar de PvdA op zal hebben gehoopt. Er zijn nu drie scenario's: doorgaan, tussentijdse wissel en wisselen als de volgende lijst moet worden gemaakt. Als ik de PvdA was zou ik zo lang mogelijk voor dat laatste scenario gaan (me ook herinnerend hoe vernietigend indertijd de kritieken op Kok waren - vlak voordat hij premier werd).
En het CDA? Ik tel de zegeningen en die zijn er deze week absoluut geweest. Voor hemzelf en voor de partij ben ik ontzettend blij dat Sybrand de woorden heeft gevonden om Wilders in de hoek te plaatsen van zijn mavo 3 schoolplein. Heerlijk ook om te zien hoe een rationeel iemand als Sybrand er in is geslaagd ons op emotioneel niveau te raken. Tegelijk heb ik - en hijzelf waarschijnlijk - weinig illusies over de situatie waarin het CDA zich bevindt. Ook voor het CDA gelden onaantrekkelijke scenario's en uiteindelijk stemmen mensen meer met hun portemonnee dan met hun fatsoen. Tegelijk: in een prachtig weekend, waarin we met eigen ogen konden zien hoe rijk de oogst aan appels en peren dit jaar uitvalt, mag het Sybrand vergeven worden als hij zegt: deze beschouwingen heb ik geplukt.
Peter Noordhoek
