Vandaag geen uitgebreide geschreven blog. Mijn videoblog moet het werk doen. Tijd en concentratie nodig voor de drukproeven van 'Branchebrede kwaliteit'. Als het lukt alles nog op tijd af voor de presentatie op het VM-jaarcongres van 17 november a.s.
httpvh://www.youtube.com/watch?v=eeTFFrDWw4c
Waar mijn (video)blog dit keer over gaat is een onderwerp dat me de laatste jaren stevig heeft bezig gehouden: de bestuurlijke inrichting van Nederland en dan in het bijzonder die van Zuid-Holland. Er is veel kritiek gekomen bij het verschijnen van de visie van minister Donner op de bestuurlijke inrichting. Het verhaal zou zowel kansloos als visieloos zijn. Zelf waarder ik het anders, mede op basis van een reeks gesprekken die ik samen met Rob Lambrichs de Bruine in het najaar van 2010 met allerlei personen heb gevoerd (zie links hieronder). Als je die gesprekken op je laat doordringen, dan omvat de notitie een behoorlijk knap evenwicht tussen de voornemens van het regeerakkoord en de realiteit van de bestuurlijke discussie anno nu. Dan is het dus ook logisch dat het nu gaat over een Zuidflank en een Noordflank en niet langer over een Randstadprovincie. Ik begrijp de partijen die dat een teleurstelling vinden, maar dan moeten die partijen zich ook afvragen hoe goed ze nu eigenlijk de bestuurlijke problematiek hebben inegschat en wat de verschillende spelers daarin willen. Alsnog een Randstadprovincie vragen is als het verwachten dat er krokussen in oktober uit de grond komen. Niet erg realistisch dus, al zullen Westlanders dan onmiddelijk aan de mogelijkheden van een kas denken.
Mijn waardering voor de notitie betekent overigens niet dat ik geen kritiek heb. Een fusie tussen de provincies Noord-Holland, Utrecht en Flevoland maakt me niet echt gelukkig. De problemen van Amsterdam en Almere kunnen ook anders worden opgelost en een provincie die zich uitstrekt van de vuurtoren in Texel tot en met de zendmast in Lopik - dan ben je dus al halverwege Maastricht - vraagt om weer nieuwe tussenlagen. Precies dus wat je niet wilt.
Interessanter en subtieler is de spanning in het Zuid-Hollandse. Er komt een vervoersautoriteit die ook een soort basis vormt voor de samenwerking in het kader van de metropool Rotterdam-Den Haag. Dat klinkt praktisch en beperkt, maar in de praktijk is het zowel een teleurstelling voor een groot aantal partijen die klaar staan om verder te gaan als een wig in het voornemen om het bestuurlijk eenvoudiger te maken, inclusief het schrappen van WGR-achtige tussenlangen in het druk bestuurde Zuid-Holland.
De ambities voor de zuidflank strekken met name bij Rotterdam een stuk verder dan een vervoersautoriteit en in die slipstream worden heel wat middelgrote gemeenten meegenomen (over het enthousiasme van de kleinere gemeenten ben ik niet zo zeker). Veel zal afhangen van wat er nog meer gaat gebeuren dan de inrichting van een vervoersautoriteit. Daarbij heb ik zorg over de manier waaop de voorstanders van de metropoolregio en de vertegenwoordigers van de provincie het gesprek met elkaar moeten voeren. Een win-win situatie laat zich niet zo makkelijk verwoorden. Ik hoop dat de bestuurders de ogen op de bal houden en vooral goed blijven kijken naar de vraag welke taak nu het beste waar belegd kan worden (en vergeet die kerntakendiscussie van de commissie Lodders, een vergissing van de eerste orde).
Tot slot is er nog iets dat ik met argusogen in de gaten houd; de positie van de eigen regio. De kans dat de regio rondom Gouda (breder: het Groene Hart) in de toekomst worden gezien als een ver achterland van Rotterdam is aanwezig en doet tegelijk geen recht aan de positie van deze regio. Mijn beeld is dat bestuurders en ondernemers in deze regio nog onvoldoende wakker zijn. Ik hoop toch dat de ontwikkeling een 'wake up call' wordt voor een regio die inderdaad een nogal onduidelijk profiel heeft, ook al kan het zich met recht 'de poort tot de Randstad' noemen.
Interessante links:
Meer interviews www.northedge.nl/artikelen (tag: provincie)
Peter Noordhoek
